sobota, 27 lipca 2013

Dlaczego dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze Warmii i Mazur?


Dziedzictwo to coś, co dostaliśmy w spadku od przodków, to wczoraj i przedwczoraj. Dziedzictwo to kapitał, który możemy roztrwonić jak syn marnotrawny i jeść później łupiny ze świńskich koryt, albo wykorzystać do budowania przyszłości i inwestowania. Tak więc dziedzictwo to jutro.

Przyroda z kulturą jest nierozerwalnie związana, zarówno współtworzy kulturę jak i jest tworzona przez aktywność człowieka. Człowiek jest częścią przyrody, żyje w niej, na dobre i na złe. Człowiek żyje także w kulturze. Dziedzictwo to nierozerwalna więź kultury i przyrody. Świat wokół nas nieustanie się zmienia. Ale w tej szybkiej podróży do jutra nie powinniśmy zapomnieć o cennym bagażu dziedzictwa, pozostawionym gdzieś na przystanku.

Nie da się chronić bioróżnorodności bez dbałości o człowieka. Ekorozwój, to nieustanny kompromis między potrzebami przyrody, społeczeństwa i gospodarki. Tylko wtedy rozwój może być zrównoważony i trwały.

Szybko zachodzące zmiany powodują, że zapominamy o przyrodzie, w której wyrośliśmy. Zagrożone są nie tylko konkretne gatunki grzybów, roślin i zwierząt, ale nasza wiedza o nich i sposobach użytkowania krajobrazu.

 „Znajomość gatunków drzew zmienia się w znajomość znaków firmowych. (…) Zanik, czyli dewolucja, wiedzy o przyrodzie jest przerażający. Odbywa się setki razy szybciej niż zanikanie gatunków. Giną wiedza i systemy współżycia z przyrodą, które funkcjonowały tysiące lat. Ginie pamięć o tym, jak uprawiać, kosić, jakie zioła zbierać. Gina odmiany roślin.” (Łukasz Łuczaja ).

Wzajemne uzależnienie przyrody i człowieka było w przeszłości, jest obecnie i będzie w przyszłości. Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze jest w tym kontekście projektem badawczym poznania tych procesów, jakie zachodzą na Warmii, Mazurach i Powiślu oraz porównania z podobnymi zjawiskami, zachodzącymi nie tylko w regionach Europy ale i świata. Jesteśmy ciekawi i otwarci. Ciekawi tego, co zachodzi oraz otwarci na innych i doświadcznia czy przemyślenia innych. Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze to także styl życia i działania praktyczne – rozmyślanie działaniem i sposobem codziennego życia. Chcemy więc łączyć poznanie naukowe z refleksją filozoficzną, dokumentowanie stanu z eksperymentowaniem, procesy lokalne z globalnymi. Chcemy być obserwatorami i zarazem uczestnikami głębokich zmian, jakie przechodzi współcześnie nasza cywilizacja.

Chcemy poszukiwać pomysłu na życie w naszym regionie. Zapraszamy do dialogu i współpracy. Dialogu także za pośrednictwem tego bloga a współpracy w każdej formie i miejscu. Chcemy odkrywać, dokumentować i opowiadać o tym.

Stanisław Czachorowski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz